Koilonychia, paznokcie łyżeczkowate

Aktualizacja:
Paznokcie łyżeczkowate, koilonychia, paznokcie wklęsłe

 

Paznokcie łyżeczkowate inna nazwa paznokcie wklęsłe, koilonychia stan patologiczny, polegający na deformacji paznokci, w której przybierają one kształt łyżeczki przy zachowaniu koloru i gładkości płytki. Koilonychia  może dotyczyć tylko jednego palca, kilku jednocześnie, a nawet wszystkich naraz. Częstość występowania koilonychii nie zależy od płci ani wieku. Koilonychia często mówi o innych chorobach wewnętrznych organizmu. Występuje u dorosłych, dzieci, noworodków. 

 

Koilonychia:

koilonychia
Koilonychia

 

Koilonychia u dzieci:

koilonychia u dzieci
Koilonychia u dzieci

 

Paznokcie łyżeczkowate rozróżnia się dwa etapy:

  • Paznokcie łyżeczkowate wczesne lub początkowe, w przypadku przerzedzania, obserwuje się spłaszczenie płytki paznokcia. Pośrodku pojawia się małe zagłębienie, zachowana zostaje kolorystyka i gładkość;

  • Paznokcie łyżeczkowate późne, kiedy zmienia się przestrzeń podpaznokciowa, paznokieć staje się kruchy, wolny brzeg płytki ugina się do góry. Płytka paznokcia kruszy się wzdłuż krawędzi, ale zachowuje swój naturalny kolor, gładką powierzchnię.

 

W zależności od przyczyny koilonychia może być:

  • Dziedziczna lub wrodzona, rozwija się z powodu mutacji genów. Dystrofia jest dziedziczna, ma ją wielu członków rodziny;

  • Nabyte, powstałe w trakcie życia pod wpływem czynników zewnętrznych lub chorób wewnętrznych;

  • Idiopatyczny, gdy nie można zidentyfikować przyczyny.

 

Mechanizm powstawania paznokci łyżeczkowatych nie jest dobrze poznany, dlatego trudno jednoznacznie wyjaśnić pochodzenie koilonychii. Wiadomo, że jest to objaw niektórych chorób.

W postaci nabytej koilonychia opiera się na naruszeniu keratynizacji lub odkładania się keratyny w paznokciach, co powoduje pogorszenie metabolizmu białek i odżywienia tkanek. Takie zmiany zachodzą pod wpływem czynników wewnętrznych lub zewnętrznych. W rezultacie paznokieć, który normalnie składa się z kilku warstw zrogowaciałych komórek skóry, staje się jednowarstwowy, cienki i łatwo się deformuje co może przyczynić się do powstania paznokci wklęsłych.

 

Przyczyny zewnętrzne prowadzące do koilonychii:

  • uszkodzenie płytki paznokcia;

  • kontakt ze szkodliwymi chemikaliami, produktami naftowymi;

  • częsta intensywna ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe;

  • nagłe zmiany temperatury;

  • infekcja grzybicza (grzybica paznokci).

Koilonychię często wywołuje praca z detergentami i środkami czyszczącymi bez rękawic ochronnych, ciągłe noszenie sztucznych paznokci, ciągłe stosowanie zmywacza acetonowego do usuwania lakieru.

Wysokie ryzyko rozwoju choroby u osób żyjących na wysokości powyżej 3000 m n.p.m. Wynika to ze zmniejszenia nasycenia krwi tlenem oraz jego dopływu do narządów i tkanek. Przy niskim poziomie tlenu wzrasta produkcja erytrocytów (czerwonych krwinek), co zwiększa zużycie żelaza, prowadząc do jego niedoboru.

Koilonychia jest często obserwowana u osób o określonych zawodach. Na przykład u osób pracujących z olejami mineralnymi rozpuszczalnikami organicznymi wywołującymi kontaktowe zapalenie skóry. 

Spośród czynników wewnętrznych, które mogą prowadzić do powstania paznokci wklęsłych to:

  • niedokrwistość z niedoboru żelaza;

  • zaburzenia endokrynologiczne;

  • łuszczyca;

  • liszaj płaski;

  • toczeń;

  • niedobór w organizmie metaloenzymów, aminokwasów zawierających siarkę;

  • zmiany w macierzy paznokcia spowodowane zmniejszeniem przepływu krwi w zespole Raynauda, ​​patologie naczyniowe;

  • patologie endokrynologiczne (cukrzyca, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy).

  • chemioterapia lub radioterapia;

  • naruszenia wchłaniania składników odżywczych;

  • nietolerancja glutenu;

  • niedobór białka, witamin z grupy B, witaminy C, minerałów (cynk, miedź, selen) spowodowany niedożywieniem, dieta wegetariańska;

  • dziedziczność.

 

Genetyka wiąże się to ze zmianą genów odpowiedzialnych za syntezę niektórych typów keratyn warstwy rogowej naskórka. Na tle mutacji komórki warstwy powierzchniowej naskórka gorzej wchłaniają białko niezbędne do tworzenia normalnej warstwy rogowej naskórka. Następuje pocienienie płyty, utrata wytrzymałości, co prowadzi do deformacji jej strefy środkowej.

Dziedziczna koilonychia występuje w następujących chorobach genetycznych:

  • Hemochromatoza. Przejawia się to naruszeniem metabolizmu żelaza, jego akumulacją w tkankach wątroby, mięśnia sercowego, śledziony, skóry, gruczołów dokrewnych. Koilonychia występuje u 50% pacjentów z hemochromatozą. Objawy choroby mogą pojawić się w każdym wieku, ale częściej występuje w wieku 30-40 lat;

  • Zespół paznokieć rzepka –to rzadkie zaburzenie genetyczne, w wyniku którego osoba chora ma zdeformowane paznokcie lub nie ma ich wcale. Ponadto pojawiają się liczne patologiczne zmiany w układzie kostnym – brak lub niedorozwój rzepki czy zdeformowanie stawu łokciowego..

Paznokcie łyżeczkowate u dzieci

Koilonychia występuje u 33% noworodków. Zwykle dotyczy dużego palca. Po około 9 latach w miarę pogrubienia płytki paznokcia ta deformacja sama znika, paznokieć nabiera prawidłowego kształtu. W tym przypadku nie jest to uważane za odchylenie, ale jest uważane za normalną opcję rozwojową.

Najczęstsze przyczyny koilonychii u dziecka to niedobór żelaza i uraz. Urazy są spowodowane nawykiem ssania zbyt ciasnych palców lub butów. Jeśli wpływ tych czynników zostanie wyeliminowany, kształt płytki paznokcia szybko się normalizuje.

 

Paznokcie łyżeczkowate objawy

W przebiegu klinicznym koilonychii wyróżnia się dwa etapy. We wczesnych stadiach rozwoju procesu patologicznego obserwuje się zmniejszenie grubości i spłaszczenie płytki paznokcia, a w jej środku powstaje niewielki otwór, a kolor i gładkość paznokcia nie ulegają zmianie. Jeżeli na tym etapie pacjent nie zostanie objęty niezbędną opieką medyczną, wówczas u pacjenta występuje proces patologiczny tkanek podpaznokciowych, z dalszą zmianą dystroficzną w całej płytce paznokciowej, której towarzyszy pojawienie się kruchości paznokcia. Płytka paznokcia zaczyna intensywnie kruszyć się wzdłuż krawędzi, ale jednocześnie zachowuje swój naturalny kolor i gładką powierzchnię, a zakrzywione końce wklęsłej płytki nadają jej bardzo nieestetyczny wygląd, co powoduje dyskomfort psychiczny.

 

Galeria zdjęcia  =>>  Paznokcie łyżeczkowate, koilonychia

 

Paznokcie łyżeczkowate rozpoznanie

W większości przypadków diagnoza nie jest trudna. Najczęściej w przypadku podejrzenia koilonychii wykonuje się prosty test wody pierwszy etap, który polega na umieszczeniu kropli wody na powierzchni paznokcia w jego środkowej części. W przypadku, gdy kropla się nie rozprzestrzeni, diagnozę uważa się za potwierdzoną. W drugim etapie diagnozy zmiany grzybicze płytki paznokcia są koniecznie wykluczone za pomocą dermatoskopii i mikroskopii zeskrobań z uszkodzonego obszaru paznokcia. Przy późnej koilonychii wykonuje się pełne badanie kliniczne i laboratoryjne (niedokrwistość niedobarwliwa, hormony tarczycy) z obowiązkową konsultacją endokrynologa , kardiologa, hematolog, genetyk i onkolog. Diagnostykę różnicową koilonychii przeprowadza się z łuszczycą paznokci , grzybicą paznokci , łysieniem zagnieżdżonym, hemochromatozą , chorobą Addisona, chorobą Raynauda , ​​toczniem rumieniowatym i innymi postaciami onychodystrofii. Onychodystrofia to bardzo szeroki termin obejmujący wszystkie patologiczne zniekształcenia i zmiany w obrębie paznokcia, oprócz zmiany koloru (dyschromia paznokci). Onychodystrofia może więc objawiać się zmianami w kształcie (paznokcie łyżeczkowate), strukturze (bruzdy), łamliwości (rozdwajanie), rozmiarze, kierunku wzrostu (paznokcie krogulcze) i grubości paznokci (nadmierne pogrubienie lub ścieńczenie), zarówno u dłoni, jak i stóp. Onychodystrofia może wystąpić bez względu na wiek i płeć.

 

=>>  Co paznokcie mówią o twoim zdrowiu

 

Paznokcie łyżeczkowate leczenie

Prawidłowe leczenie koilonychii dobierane jest z uwzględnieniem przyczyn, które ją spowodowały. W związku z tym po pełnym badaniu pacjentowi przepisuje leczenie przez wyspecjalizowanego specjalistę. 

Jeśli jest to anemia, to leczy się ją zbilansowaną dietą żelazową. Nie radzę jednak zajmować się tym samodzielnie, ponieważ nadmiar żelaza może prowadzić do poważnych problemów.

Możesz spróbować przyjmować witaminy zawierające cynk, żelazo, wapń, krzem bez recepty. Przydaje się do tworzenia płytki paznokcia i pomaga ją wzmocnić. Ważne jest również dbanie o paznokcie. 

 W przypadku, gdy przyczyną rozwoju deformacji jest uraz lub kontakt z substancją chemicznie patogenną, przyczyna ta jest eliminowana. Leczenie zewnętrzne ogranicza się do wyznaczenia opatrunków okluzyjnych z roztworami i kremami, których stężenie procentowe zależy od stopnia uszkodzenia płytki paznokcia. Stosowane są leki przeciwzapalne, mocznik, witaminy, minerały. Schemat leczenia dobiera specjalista indywidualnie dla każdego pacjenta.

 

Galeria zdjęcia =>>   Choroby paznokci u nóg i rąk

 

OBJAWY
Bruzdy na paznokciach
Katalog chorób: Choroby skóry